Het succesvolle concept van de “Meesters van de Mash-Up” is inmiddels bekend in binnen- en buitenland: knallers van hits uit zéér diverse genres worden door en over elkaar heen gegooid, waarbij de draaitafels zijn vervangen door 5 performers die deze mash-ups in een adembenemende show gieten.

 Sinds hun oprichting staan de heren van Memphis Maniacs bekend als de “Meesters van de Mashup” en niet zonder reden: daar waar veel andere acts op confetti en vlammen vertrouwen voor het feestgehalte, zit bij Memphis Maniacs het vuurwerk in de show zelf. Een mashup spektakel waarbij geen combinatie te gek is maar de ultieme muzikale party altijd het voornaamste doel is.

Eerst was er ’t Merretkoer, toen zagen we hem als ‘Erwin vaan ’t Merretkoer’ en inmiddels is het gewoon ‘Erwin’. Zijn performance is er echter niet minder op geworden! In de loop der jaren heeft Erwin bewezen een ras-echte Limburgse beroepsmuzikant te zijn en we zien hem dan ook graag op het OLS van 2019 in Sevenum.

Het is allemaal begonnen toen Erwin nog op de basisschool zat. Zijn moeder hoorde hem al van ver aankomen. Altijd zingend of fluitend op weg naar huis. Hij was als kind al een echt gangmakertje. Thuis aangekomen ging de radio meteen aan en Erwin zong uit volle borst met alle soorten muziek mee. Zijn moeder vroeg hem herhaaldelijk om iets rustiger te zingen omdat zij bang was dat anders de buren gingen klagen. Van kinds af aan had hij eigenlijk al geen microfoon nodig. Dat gangmaken deed hij niet alleen thuis maar ook in de nodige horecagelegenheden waar hij in de weekenden vertoefde.

In een van die kroegen viel het de café eigenaar(met een muzikale achtergrond) op dat Erwin goed in de toon kon blijven zingen en vroeg hem om een keer, met een paar andere stamgasten,een Cd’tje op te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Er werden 1000 singeltjes gedrukt van een nummer dat ging over het Nederlands elftal die probeerde de titel te veroveren op het WK in Frankrijk in 1998.

Na de opnames moest er spontaan een naam worden verzonnen voor het zanggroepje en omdat de organiserende kroeg op de markt in Maastricht gelegen was kwam er iemand met de naam: “’t Merretkoer” (het Marktkoor) De 1000 Cd’tjes waren binnen een paar weken uitverkocht en leden van de groep werd vaker gevraagd om optredens te verzorgen op feestjes maar met 1 liedje kom je niet erg ver. Er moesten dus snel nummers bij komen om een half uur durend optreden te verzorgen. Er kwam een hele CD uit van ’t Merretkoer getiteld “t leve is e fees” waarop de nodige krakers staan zoals: “Spring wie ‘ne knien” en “de Merret”. Op dit album staat ook het nummer “‘Ch’ höb diech weer gevoonde” dat voor de lol werd ingestuurd voor het LVK. Uiteindelijk bleek dit het winnende nummer te zijn van het LVK in Belfeld op 5 februari 1999.

In de zomer van 1999 kwam de groep uit met het nummer “De Griekse nach“ en vanaf dat moment wist heel Limburg wie “t Merretkoer was. Toen kwam de groep in een stroomversnelling en ieder weekend waren er een aantal optredens in zowel Belgisch als Nederlands Limburg. Een groot aantal van de leden werd dit allemaal te veel en kon dit niet met hun baan combineren en omdat Erwin de voorzanger en organisator van ’t Merretkoer was besloot hij samen met zijn platenbaas Pebble Music om vanaf 2001 solo te gaan. Dat gebeurde niet zonder succes.